Kimberley
Door: Bert
Blijf op de hoogte en volg Bert
16 Mei 2008 | Zuid-Afrika, Beaufort West
woensdag 14 mei was een rustdag en die brachten we dan ook zo door. We liepen nog even naar het winkelcentrum en tankten de auto af. Aan het eind van de middag werden we echter uitgenodigd om samen met oom Henk, tante Be, Roland en Lynette, Leon en Henk jr. te gaan eten bij Spur in Glen Acres. We hadden samen een gezellige avond waarbij Jellie werd verrast door het voltallige personeel van Spur dat zingend haar kwam feliciteren met haar zogenaamde verjaardag. Ze zongen een zulu lied dat niet door ons was te verstaan, maar wel heel erg mooi klonk. Roland en Lynette hadden een jolige bui en hadden dit geregeld. Jellie kreeg een ballon en een gratis ijsje en we kletsten gezellig verder. De neven Leon en Henk jr. hebben als hobby oude volkswagens opknappen en daar kunnen ze leuk over vertellen. Ze hebben al heel wat VW-types opgeknapt. We namen afscheid van de familieleden en reden weer naar 'huis'.
Donderdagmorgen stonden we vroeg op, ontbeten en namen afscheid van oom Henk en tante Be. We reden om 6:00 uur Kempton Park uit om de files bij Joburg te kunnen ontwijken. Dat lukte voortreffelijk. We namen de N12 naar Kimberley, de diamantstad van Zuid-Afrika en het domicilie van De Beers Consolidated Mines, de beroemde diamantenhandelaren. Onderweg kwamen we de bekende Zuid-Afrikaanse langs-de-weg-taferelen tegen. Wanneer iemand bijvoorbeeld langs de weg staat en zijn wijsvinger opsteekt, betekent dit dat hij werk zoekt. Iemand die een werknemer of een klusjesman zoekt hoeft alleen maar naar drukke kruispunten te gaan om daar iemand op te zoeken. Wanneer de persoon de wijsvinger horizontaal houdt, dan wil hij een lift. Benzinestations langs de snelweg zijn in Zuid-Afrika zeldzaam. Ze zijn er wel, maar de meeste stations zijn te vinden in de dorpen en steden op de route. Wanneer er aan de weg wordt gewerkt, staat er altijd iemand met een rode vlag te zwaaien om de weggebruikers te waarschuwen. soms staan er meerdere personen langs de wegwerkzaamheden te zwaaien. Moet je eens voorstellen, wat dat betekent voor iemand, de hele dag lang te zwaaien met een rode vlag...... De wegwerkzaamheden duren vaak vele kilometers en zorgen daarom voor veel oponthoud. Ook het inhalen is een interessante belevenis. In Zuid-Afrika rijdt men links en naast de rijstroken van de weg loopt een gele lijn met daarnaast een vluchtstrook. Wanneer iemand je achterop komt en je wil inhalen is het een goede gewoonte om op de vluchtstrook te gaan rijden en de ander zodoende gelegenheid te geven om je in te halen. Deze bedankt op zijn beurt door kort met de alarmlichten te knipperen. Dit rijden over de gele streep kan soms nare gevolgen hebben. Op de heenreis zagen we een vrachtwagen met dure Afrikaaanse wijn op zijn kant liggen naast de weg. Daarom hebben veel vrachtwagens een bord achterop de aanhanger met de woorden: "deze vrachtwagen mag de gele lijn niet passeren" of iets dergelijks. Sommige vrachtwagens zijn behoorlijk langer dan hun Nederlandse broertjes. Dit zijn de zogenaamde 'roadtrains' die vooral vracht vervoeren voor de grote bedrijven zoals stalen buizen en -pijpen of ertsen. Je moet vooral bij het inhalen dus goed inschatten hoe lang de vrachtwagen is.
We reden vandaag naast de spoorweg van Joburg naar Kaapstad en zagen verschillende goederentreinen langskomen, maar geen personentreinen. Om 11:30 zochten we vlak voor Kimberley naar de flamingo-kolonies die in een meer bij de stad hun toevlucht hebben gevonden. We zagen grote groepen roze-witte flamingo's, maar we vonden geen enkele gelegenheid om vlak bij ze te komen; jammer. Om 12:00 uur reden we Kimberley binnen, na een rit van 500 km. We beginnen aan de afstanden te wennen........
We bezochten het diamanteninformatiecentrum en mijnmuseum en bekeken achtereenvolgens eerst 'the big hole' het grootste door mensenhanden gemaakte gat op aarde (doorsnede: 1,6 km, opp. 17 ha) en daarna het informatiecentrum. In 1866 werden er hier voor het eerst diamanten gevonden door kinderen. Daarna brak de diamantkoorts uit en binnen de kortste keren arriveerden er vele gelukszoekers. We konden het grote gat vanaf een hangbrug bekijken. Het is meer dan 1000 meter diep, maar het is tegenwoordig gedeeltelijk gevuld met water. Daarna bekeken we een documentaire over de geschiedenis van de diamantindustrie in Kimberley, kregen een rondleiding door een nagebouwde mijn, mochten een deel van de verzameling diamanten van De Beers bekijken (in een grote kluis). Ook de eerste, door kinderen gevonden diamant, die teruggekocht was door De Beers, mochten we aanschouwen (de Eureka) en de grootste ruwe diamant ter wereld (616 karaat). Daarna bekeken we een expositie over het ontstaan van diamanten (in oude uitgedoofde Kimberliet-vulkanen) en maakten toen een rondgang door het nagebouwde Kimberley van rond de jaren 1900 in de openlucht. Daarna bekeken we de beroemste kerk van Kimberley en het standbeeld van Cecil Rhodes te paard, een van de oprichters van De Beers en stichter van Rhodesie (het huidige Zimbabwe). Het was inmiddels 16:00 uur en tijd om een onderkomen voor de nacht te zoeken. We vonden een B&B in een rustige buitenwijk met de toepasselijke naam Eden Guesthouse. Morgen rijden we verder naar Beaufort-West. Weer zo'n 500 km voor de boeg.
Sien jou later
Donderdagmorgen stonden we vroeg op, ontbeten en namen afscheid van oom Henk en tante Be. We reden om 6:00 uur Kempton Park uit om de files bij Joburg te kunnen ontwijken. Dat lukte voortreffelijk. We namen de N12 naar Kimberley, de diamantstad van Zuid-Afrika en het domicilie van De Beers Consolidated Mines, de beroemde diamantenhandelaren. Onderweg kwamen we de bekende Zuid-Afrikaanse langs-de-weg-taferelen tegen. Wanneer iemand bijvoorbeeld langs de weg staat en zijn wijsvinger opsteekt, betekent dit dat hij werk zoekt. Iemand die een werknemer of een klusjesman zoekt hoeft alleen maar naar drukke kruispunten te gaan om daar iemand op te zoeken. Wanneer de persoon de wijsvinger horizontaal houdt, dan wil hij een lift. Benzinestations langs de snelweg zijn in Zuid-Afrika zeldzaam. Ze zijn er wel, maar de meeste stations zijn te vinden in de dorpen en steden op de route. Wanneer er aan de weg wordt gewerkt, staat er altijd iemand met een rode vlag te zwaaien om de weggebruikers te waarschuwen. soms staan er meerdere personen langs de wegwerkzaamheden te zwaaien. Moet je eens voorstellen, wat dat betekent voor iemand, de hele dag lang te zwaaien met een rode vlag...... De wegwerkzaamheden duren vaak vele kilometers en zorgen daarom voor veel oponthoud. Ook het inhalen is een interessante belevenis. In Zuid-Afrika rijdt men links en naast de rijstroken van de weg loopt een gele lijn met daarnaast een vluchtstrook. Wanneer iemand je achterop komt en je wil inhalen is het een goede gewoonte om op de vluchtstrook te gaan rijden en de ander zodoende gelegenheid te geven om je in te halen. Deze bedankt op zijn beurt door kort met de alarmlichten te knipperen. Dit rijden over de gele streep kan soms nare gevolgen hebben. Op de heenreis zagen we een vrachtwagen met dure Afrikaaanse wijn op zijn kant liggen naast de weg. Daarom hebben veel vrachtwagens een bord achterop de aanhanger met de woorden: "deze vrachtwagen mag de gele lijn niet passeren" of iets dergelijks. Sommige vrachtwagens zijn behoorlijk langer dan hun Nederlandse broertjes. Dit zijn de zogenaamde 'roadtrains' die vooral vracht vervoeren voor de grote bedrijven zoals stalen buizen en -pijpen of ertsen. Je moet vooral bij het inhalen dus goed inschatten hoe lang de vrachtwagen is.
We reden vandaag naast de spoorweg van Joburg naar Kaapstad en zagen verschillende goederentreinen langskomen, maar geen personentreinen. Om 11:30 zochten we vlak voor Kimberley naar de flamingo-kolonies die in een meer bij de stad hun toevlucht hebben gevonden. We zagen grote groepen roze-witte flamingo's, maar we vonden geen enkele gelegenheid om vlak bij ze te komen; jammer. Om 12:00 uur reden we Kimberley binnen, na een rit van 500 km. We beginnen aan de afstanden te wennen........
We bezochten het diamanteninformatiecentrum en mijnmuseum en bekeken achtereenvolgens eerst 'the big hole' het grootste door mensenhanden gemaakte gat op aarde (doorsnede: 1,6 km, opp. 17 ha) en daarna het informatiecentrum. In 1866 werden er hier voor het eerst diamanten gevonden door kinderen. Daarna brak de diamantkoorts uit en binnen de kortste keren arriveerden er vele gelukszoekers. We konden het grote gat vanaf een hangbrug bekijken. Het is meer dan 1000 meter diep, maar het is tegenwoordig gedeeltelijk gevuld met water. Daarna bekeken we een documentaire over de geschiedenis van de diamantindustrie in Kimberley, kregen een rondleiding door een nagebouwde mijn, mochten een deel van de verzameling diamanten van De Beers bekijken (in een grote kluis). Ook de eerste, door kinderen gevonden diamant, die teruggekocht was door De Beers, mochten we aanschouwen (de Eureka) en de grootste ruwe diamant ter wereld (616 karaat). Daarna bekeken we een expositie over het ontstaan van diamanten (in oude uitgedoofde Kimberliet-vulkanen) en maakten toen een rondgang door het nagebouwde Kimberley van rond de jaren 1900 in de openlucht. Daarna bekeken we de beroemste kerk van Kimberley en het standbeeld van Cecil Rhodes te paard, een van de oprichters van De Beers en stichter van Rhodesie (het huidige Zimbabwe). Het was inmiddels 16:00 uur en tijd om een onderkomen voor de nacht te zoeken. We vonden een B&B in een rustige buitenwijk met de toepasselijke naam Eden Guesthouse. Morgen rijden we verder naar Beaufort-West. Weer zo'n 500 km voor de boeg.
Sien jou later
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
