Typhoon Haiyan

Om 6:30 uur stonden we buiten ons bed en na de gebruikelijke badkamer-rituelen gingen we op weg naar het ontbijt. Dit duurde wat langer dan anders, maar dat schijnt erbij te horen als je op tijd weer weg wilt. Om 8:15 stonden we bepakt en bezakt klaar om met de shuttle van het hotel naar Ormoc City te gaan een ritje van 10 minuten. Daar namen we bij het busstation de bus naar Tacloban, een ritje van 3 uur. De rit kostte 2 Euro pp, heel wat minder dan de 90 Euro voor een rit per taxi, terwijl taxi's hier niet eens duur zijn. De rit naar Tacloban, langs de noordkust van het eiland Leyte, was werkelijk prachtig; door groene heuvels en lage bergen met palmbomen, suikerriet- en rijstvelden. De conducteur vertelde dat er slechts 1 keer suikerriet wordt geoogst, maar dat cassave 1 keer per 7 maanden van het land kan worden gehaald. De rijstvelden zien er zeer verschillend uit; soms groen begroeid, maar ook net ingeplant met kleine rijstplantjes. Dat de Filipijnen regelmatig te maken hebben met natuurrampen, bleek onderweg, toen we zagen dat een stuk van de weg weggeslagen was door een modderstroom. Het verkeer moest via een noodweg langs de werkzaamheden. Hoe dichter we bij Tacloban kwamen des te voller de bus werd. Zelfs het gangpad was helemaal vol toen we in de stad arriveerden. We hadden afgesproken bij een groot winkelcentrum op Joella te wachten, die nog wat dingen moest regelen voor haar werk. Daarna gingen we lunchen bij een soort Starbucks in een prachtig oud Spaans uitziend huis.

We kochten een sandwich en een mangoshake en gingen toen op weg naar Dulag, de plaats waar Medair haar kantoor heeft. Onderweg zagen we nog delen van de verwoesting die de orkaan Haiyan (of Yolanda in de Filipijnen) had aangericht. De sterkste tyfoon ooit denderde in 2013 over het land en werd in Tacloban en omgeving direct gevolgd door een vloedgolf van 7 meter hoog. De eenvoudige vissershutjes aan de kust werden compleet weggevaagd en palmbomen knapten af als lucifershoutjes. Zelfs grote constructies, zoals een sporthal met ijzeren spanten, konden niet tegen deze combinatie van wind- en watergeweld. Naast het basketbalstadion staat nu een monument voor de slachtoffers omdat de mensen die een veilig heenkomen in het stadion hadden gevonden, alsnog verdronken door de vloedgolf. Hoeveel mensen er precies zijn omgekomen is onbekend; het officiële dodental staat op 6000 mensen, maar waarschijnlijk waren het er veel meer. Meer dan 600.000 mensen werden dakloos. We dropten onze bagage bij het teamhouse van Medair en keken bij het magazijn, waar alle bouwmaterialen liggen opgeslagen. Daarna liepen we naar het kantoor van Medair, onderweg begroet door vele kinderen en mensen die ons alvast ' 'Merry Christmas' wensten. We maakten kennis met een deel van het lokale team en installeerden ons toen in een soort tuinhuisje om te wachten totdat Joella klaar was met haar werk.

Daarna liepen we nog even een rondje in het donker over de markt en door het stadje en gingen toen naar huis om te eten en bij te praten. Morgen gaan we een kijkje nemen bij de projecten. We zijn benieuwd!