The Twelve Apostles

Vanmorgen checkten we uit en reden naar Cape Otway, voor ons het meest zuidelijke punt van Australie dat wij aan zullen doen. Onderweg reden we door prachtige bossen met Eucalyptusbomen en reuzenvarens. We zijn inmiddels beland in Cape Otway National Park, bekend om zijn regenwoud en reuzenvarens. Onderweg keken we uit naar koala's in de bomen, maar er was er niet een te zien. Wel zagen we dat een groot deel van de bomen hier dood was en hun bladeren en bast verloren hadden. De kale takken staken als witte vingers de lucht in. Aan het eind van de doodlopende weg zagen we een ingang naar een vuurtoren en een parkeerterrein. Omdat we nog meer op het programma hadden, besloten we terug te rijden naar de hoofdweg en de weg te nemen naar Weeaproinah (ja, je leest het goed...). Daar was Otway Fly Treetop Adventures gevestigd, waar je een wandeling tussen de boomtoppen kon maken. We wandelden door het prachtig aangelegde park naar het visitors centre en kochten daar een kaartje voor de boomtoppentour. Eerst moesten we nog een gedeelte door het regenwoud wandelen voordat we bij het begin van het eigenlijke boomtoppenpad kwamen. Dit bestond uit een open ijzeren constructie, goed afgeschermd en langzaam oplopend tot 25 meter boven de grond. Vanuit deze positie was je ongeveer gelijk met de kleinste bomen en had je een mooi zicht op de reuzenvarens en andere struiken en bomen. Halverwege was er een toren gebouwd, waarmee je nog hoger kon klimmen (50 m). Van daaruit had je dan weer een ander prachtig zicht op de ellenhoge Eucalyptusbomen. We maakten wat foto's en liepen over het 600 m lange pad tot het eind. Daar daalden we af en liepen langzaam terug naar het visitors centre en kwamen onderweg een enorme boom tegen die wel wat op een sequoia leek. Ons volgende doel was de '12 apostelen'; een aantal enorme rotsen die naast elkaar voor de kust staan. Vanwege erosie, regen en wind worden ze langzamerhand steeds kleiner. Van de oorspronkelijke 12 zijn er nu nog 8 over........ Vlak voor de 12 apostelen daalden we nog even af via de Gibson steps naar het strand om alvast een klein stukje te zien van een van de apostelen. Daarna gingen we door naar het parkeerterrein bij de attractie en zagen bussen vol met toeristen naar de kalkzandstenen apostelen wandelen. Het was zeer indrukwekkend om de verschillende lagen te zien die je goed kon onderscheiden in de kust en de rotsen. Bovendien bulderde de oceaan met enorme golven op de kust. We liepen rond over het pad dat bovenop de kust is aangebracht en genoten van het uitzicht en alle mensen. Er waren veel Chinezen en andere Aziaten op de been, die constant selfies stonden te maken. We stapten weer in de auto en reden 4 km verder naar het volgende punt; de Loch Ard Gorge en de Razor Back. Ook hier hebben erosie en de zee hun werk gedaan en hele inhammen in de kust geslagen. Per 14 seconden knalt er een golf op de kust, dus de impact van vele eeuwen is gigantisch. We wandelden hier ook eerst over het pad bovenop de kust en daalden later af in de Loch Ard Gorge todat we op het strand stonden. op deze plaats verging in 1878 de clipper Loch Ard, waarbij 53 mensen de dood vonden. Om 17:00 uur begon het weer koud te worden en de zon ging steeds meer schuil achter de hoge sluierbewolking. Daarom besloten we door te rijden naar Warrnambool waar ons volgende motel stond. We checkten in en gingen op zoek naar iets eetbaars in de buurt. Dat werden Mexicaanse Nachos met kip, kaas, guacamole, galapenos en zure room. Daarna gingen we terug naar ons motel om lekker uit te rusten.