Dolfijnen, vissen en schildpadden

Vanmorgen liep de wekker om 5:00 uur af en maakten wij ons gereed voor de korte rit naar de haven van het eiland. Er was nog een andere familie die met ons mee ging, maar die een aparte boot hadden gehuurd. Wij stapten aan boord van de 'Sand Dollar', een Banka met 2 opvarenden, een schipper en een dekknecht zullen we ze maar noemen. De zon begon net op te komen en dat geeft natuurlijk prachtige effecten. Alle spullen werden aan boord gebracht, inclusief ons ontbijt en we konden vertrekken. Vanwege laag tij moest het eerste gedeelte zonder motor worden afgelegd en daarom 'punterden' de mannen de boot over de ondiepe gedeeltes. Daarna werd de motor gestart en gingen we om weg naar de dolfijnen. De zon kwam ondertussen op, wij genoten van de tocht en het ontbijt en na een half uurtje varen over de Filipijnse Zee kwamen we op de dolfijnen spot. Daar lagen al enige boten te wachten op het schouwspel. Een groep dolfijnen liet zich even later zien en we probeerden zo goed en kwaad als dat kon, foto's te maken. Omdat de schippers van de verschillende boten hun gasten een goed uitzicht wilden geven op de dieren, voeren ze zo snel en zo dicht mogelijk bij de dolfijnen. Maar zodra een boot te dichtbij kwam verdwenen de dolfijnen direct onder water. Hetzelfde spelletje herhaalde zich enige malen, maar de schippers hadden noch de rust, noch het inzicht dat het misschien beter was om wat afstand te bewaren.

Na 10 minuten voeren we door naar het eilandje Balicasag. Daar legden we aan en besloten eerst een kopje koffie te drinken. Ondertussen werd er voor ons een bootje en een gids geregeld om te kunnen snorkelen boven het koraal. Natuurlijk moest hiervoor weer apart betaald worden en een soort toeristenbelasting afgedragen worden. Je hoeft een aap geen kunstjes te leren! Maar goed, wij stapten even later met snorkels, duikbrillen en flippers in een soort kleine uitvoering van een Banka, zeg maar gerust een kano met zijdrijvers. De gids was alleraardigst en peddelde ons boven het koraal. Wij plonsden in het water en bekeken de wondere wereld onder het wateroppervlak. Het koraal was niet zo erg kleurijk, maar wel prachtig. Overal om ons heen zagen we gekleurde vissen in schitterende kleuren. De ondiepte grensde aan een soort afgrond onder water en we keken een heel eind de diepte in. Precies op deze grens zagen we de mooiste vissen. Onze gids voerde zo nu en dan de vissen met brood en dan was het net de wonderbaarlijke visvangst! Ook hier heel veel boten en heel veel toeristen die allemaal hetzelfde deden. Wat dat betreft mag er wel wat meer creativiteit komen bij de touroperators.

We snorkelden ongeveer 2 uurtjes en daarna werden we naar een andere plek gepeddeld, waar schildpadden te zien waren. Het water was hier ongeveer 6 meter diep, wat het zicht iets minder maakte, maar we zagen inderdaad verscheidene schildpadden over de bodem zwemmen en zo nu en dan naar boven komen. Echt een geweldig gezicht. Vanwege de sterke stroming konden we niet zo lang boven een schildpad blijven, maar het lukte ons toch om enkele foto's te maken met een onderwatercamera. Na een klein uurtje voeren we terug naar de grotere boot, waar de schippers geduldig op ons zaten te wachten. De zon scheen onbarmhartig en het was maar goed dat we T-shirts aangedaan hadden tijdens het snorkelen. We gingen eerst iets eten op het eilandje en bestelden gevulde pannenkoeken met tropisch fruit. Deze waren gevuld met banaan, ananas en mango tesamen in een vanillesausje; een echte aanrader! Om 12:00 uur vertrokken we naar het Virgineiland, eigenlijk meer een grote zandbank. Het grootste gedeelte heet nu officieel Isola di Francesco, naar een of andere pater die hier gewerkt heeft. Het heeft wat bebouwing en een tuin met Bijbelse taferelen. Wij werden op het strand gedropt en liepen een rondje op het eiland en door de tuin. We maakten wat foto's, ontdekten een heleboel heremietkreeften in verschillende schelpen en vonden een aantal zeesterren. We zagen zelfs een blauwe zeester. Daarna scheepten we in en werden we weer naar de haven gevaren. Om 14:00 uur arriveerden we moe maar zeer voldaan bij ons resort.

We doken eerst onder de douche en pakten daarna de koffers alvast voor de terugreis. Morgenvroeg om 8:00 uur moeten we hier weer vertrekken en vanavond is het oudejaarsavond. Om 19:00 uur werden we samen met de meeste andere gasten naar Alona Beach gebracht om een hapje te eten en te genieten van het vuurwerk. Het gehele strand was omgetoverd in een gigantisch terras met diverse gedeeltes. Ieder zichzelf respecterend resort had een buffet georganiseerd inclusief live band en lichtshow. Veel mensen waren nog op zoek naar een plaatsje, want de Filipijnse tijd om te eten begint rond 19:00 uur. We liepen eerst langs de verschillende buffetten, maar waren eigenlijk op zoek naar iets eenvoudigers. We vonden uiteindelijk een plekje vlak bij de waterlijn met direct uitzicht op het ponton met vuurwerk. De keuken vond zeker dat we toch alle tijd hadden, want het duurde een uur voordat het eerste bord eten op tafel kwam en de rest volgde elke keer na 15 minuten. De muziek wedijverde qua geluidsterkte met elkaar en het volume werd steeds meer opgevoerd totdat bij alle podia het maximale niveau was bereikt. Een hele kakofonie waardoor er een kermisachtige sfeer ontstond.

Nadat we waren uitgegeten kwam vlak bij een een groep jongens een 'fire show' geven. Ze bewogen daarbij zeer snel met een brandende bal aan een ketting in elke hand. Door de ronddraaiende beweging kreeg je een heel leuk effect. Ze betrokken een aantal vrouwen en kinderen uit het publiek bij de show en gingen even later met een blikje rond voor de bijdrage. Om 24:00 uur werd vanaf 2 pontons en 1 Banka het vuurwerk afgeschoten. We hebben in ons leven nog nooit zo'n geweldige show gezien. Het duurde zeker 15 minuten en er werden constant pijlen afgeschoten in de mooiste kleuren en combinaties. Het publiek bleef juichen en applaudisseren en was erg enthousiast. Na het vuurwerk liep het strand langzaam leeg. De boulevard is hier erg smal en stond vol dansende mensen waar we ons doorheen moesten wurmen. Het was 1:00 uur en de temperatuur rond de 20 graden. Iedereen loopt hier gewoon in de korte broek en een hempje of T-shirt, sommige vrouwen in een net jurkje. Wij liepen met de meute mee naar de afgesproken plaats waar we opgepikt zouden worden. Om 2:00 uur lagen we dan eindelijk in ons bed en konden we slapen tot 7:00 uur. Morgen moeten we helaas Joella en dit mooie land verlaten........