Hervey Bay-Airlie Beach

Australie moet je ook leren kennen vanuit de auto, dus reden wij vandaag van Hervey Bay naar Airlie Beach bij de Whitsunday eilanden, een 'reisje' van bijna 900 km. We reden om 7:00 uur van ons resort en reden naar Highway 1, die hier langs de oostkust loopt en Bruce Highway is gedoopt. Deze snelweg is een tweebaansweg, waar je 100 km/uur mag rijden (een enkele keer 110 km/uur). We takten bij Maryborough aan bij deze snelweg en zouden deze tot aan Proserpine afrijden. De eerste grote stad die we tegenkwamen was Bundaberg, bekend om suikerriet en de rum die hieruit gestookt wordt. Dat we in het suikerrietgebied waren beland, hadden we al gemerkt, want de grote velden met groene stengels waren we al tegengekomen. Het leek wel wat op Butere in Kenia. Onderweg reden we door kleine dorpjes en stadjes met leuke arcades en winkelstraten die parallel liepen aan de hoofdweg. De snelweg was het eerste gedeelte vrij rustig met zo nu en dan een 'roadtrain', een enorm lange vrachtwagen of een camper of auto met caravan. Het lijkt wel of half Australië met de caravan op pad was vandaag. Overal langs de weg waren mini campings ontstaan bij de parkeerplaatsen. Later bleek het hier te gaan om de zogenaamde 'grijze nomaden' of 'geriatrische zigeuners' zoals ze door de Assies worden genoemd...... Dit zijn gepensioneerden die in de Australische winter met de zon mee trekken naar het noorden van het land. Zo nu en dan zagen we een bordje dat aangaf dat de weg onder water kon lopen en dat er aangegeven werd hoe diep het water zou zijn....... Gelukkig zijn we hier in het droge seizoen. Van Bundaberg reden we naar Rockhampton, waarschijnlijk bekend om koeien, aan de vele standbeelden van deze dieren te zien onderweg. We stopten voor koffie bij een roadhouse; een tankstation en restaurant ineen, meestal zomaar ergens langs de weg. Daarna reden we door richting Mackay. We moesten heel vaak stoppen voor wegwerkzaamheden. De doorstroming werd soms geregeld door tijdelijke verkeerlichten, soms ook door mannetjes of vrouwtjes die een bord met 'stop' en 'slow' vasthielden. Dat leek ons niet echt een leuke baan. In de middag werden deze wegwerkzaamheden gelukkig wat minder. Om ongelukken te voorkomen heeft de Australische overheid verschillende manieren bedacht om weggebruikers op de gevaren van autorijden te wijzen. Allereerst staan er natuurlijk verschillende borden die wijzen op een gevaar (kangeroes, koala's of koeien op de weg). Daarnaast zijn er borden die waarschuwen voor de invloed van slaap of alcohol achter het stuur. Dan zijn er ook nog borden met een soort trivia vragen: welk levend ding is het grootste op aarde? Het antwoord staat dan een paar kilometer verder (in dit geval: het groot barriere rif). We stopten opnieuw om de tank te vullen, koffie te halen met een stukje carrot cake en een sanitaire stop te maken en gingen verder naar Mackay. Het viel ons op dat er langs de weg heel veel dode dieren lagen, veel kleine dieren, maar ook een keer een dode kangeroe. Deze weg eist helaas wel zijn tol. Bij Mackay gingen we net voor het centrum via een ringweg om de stad heen en kregen daarna een bui op ons dak. We reden trouwens in een KIA Sportage, ook een behoorlijke wagen voor lange afstanden. Onderweg bleven we suikerriet tegenkomen, wat met een soort treintje werd opgehaald van de velden. We passeerden ook talloze kreken, die allemaal waren aangeduid met een prachtige naam, alhoewel '6 mile creek' heel vaak voorkwam......... Ook zagen we heel veel witte koeien met een bult op de rug, zoals in India. Van Mackay reden we naar Proserpine, de laatste grote stad voor Airlie Beach. Het viel ons op dat het hier iets langer licht bleef dan in het zuiden. De laatste 30 km reden we weer richting de oceaan en om 17:50 uur kwamen we aan bij ons volgende resort en dat was nog op tijd om de sleutel van ons huisje in ontvangst te nemen. Met bijna 11 uur rijden in de benen, was het wel weer genoeg voor vandaag. Moe, maar dankbaar pakten we onze spullen uit en maakten een klein hapje klaar. nu eerst maar eens lekker uitrusten en morgen maar eens kijken wat de Whitsundays ons te bieden hebben.......