Cairns-Cape Tribulation

Vandaag zou weer een reisdag worden naar Cape Tribulation, of Cape Trib, zoals de Aussies zeggen. Maar eerst gingen we ontbijten, inpakken en de huurauto ophalen. Omdat we de komende dagen zonder internet of telefoon zitten, posten we de laatste weblog. De huurauto stond al voor ons klaar. Dit keer een Ford Ranger 4WD omdat we zaterdag een mooie track willen rijden zonder asfalt. We zetten onze koffers in de ruime achterbak van de Ranger en gingen op weg. We reden richting Kuranda en Port Douglas. Bij Smithfield stopten we bij een supermarkt om nog wat voorraad in te slaan voor de komende dagen. Daarna gingen we door naar Port Douglas via een prachtige kustroute met een steeds wisselend uitzicht op het strand of rotsen in zee. Het valt ons op dat er maar weinig mensen op het strand liggen. Even later zien we bordjes die ons erop wijzen dat hier zoutwaterkrokodillen kunnen voorkomen....... Okee, ook weer opgehelderd. Op een gegeven moment was er een uitzichtspunt waar we even stopten en waar deltavleugels en andere vliegtoestellen over het strand vlogen. Ook hier maakten een paar foto's en reden toen door. Port Douglas is een prachtig plaatsje aan de kust, dat er erg gezellig uitzag met veel resorts. We reden even rond bij de Marina en maakten wat foto's van de mangroves langs de kust. Daarna reden we door naar Mossman. De omgeving zag er prachtig tropisch uit. We reden door heuvels, zagen nog steeds veel suikerriet en heel veel prachtige palmen en varens. Om 13:30 kwamen we aan bij Mossman en reden door naar de Mossman Gorge, een dal dat door de rivier is uitgesleten. We parkeerden de auto bij het bezoekerscentrum en namen daar de bus naar de Gorge. Deze was iets anders dan wij ons hadden voorgesteld. in Europa is een gorge meestal een hele nauwe doorgang van een rivier. Hier was de doorgang vrij breed, met heel veel grote rotsen in de rivier. We wandelden eerst over een soort balustrade op ongeveer 3 meter boven de grond. Hier waren verschillende uitzichtspunten die zicht gaven op bijzondere planten of bomen. Daarna kwamen we bij een plaats waar mensen het water ingingen om te zwemmen. Met allerlei bordjes werd het afgeraden, maar zeker veel kinderen begaven zich in het ijzige water. Wij wandelden door, nu over een asfaltpaadje verder de kloof in. We bevonden ons echt in het regenwoud, met ook hier hele grote varens. Vervolgens liepen we over een lange hangbrug over de rivier, die erg wiebelde als je erover liep. Daarna pakten we het wandelcircuit van 2,4 km door de bossen. Dit was een moeilijk begaanbaar pad met veel trappen, gemaakt van rotsblokken, boomwortels en nauwe doorgangen. Ook hier zagen we hele grote rotsblokken. We liepen het hele circuit af, zagen onderweg nog een eeuwenoude vijgenboom en een kleine slang langs het pad. We probeerden nog een foto te maken van gepaste afstand (8 van de 10 meest gevaarlijke slangen ter wereld komen hier voor) maar de slang ging er snel vandoor. Verder zagen we bijzondere vogeltjes, blauwe vlinders, kalkoenen en bomen met luchtwortels. We zagen ook veel lianen, zodat we ons net Tarzan en Jane voelden. We konden nog net de neiging onderdrukken om ons naar de overkant van de rivier te slingeren.......;-) na in totaal 2 uur klimmen en klauteren gingen we met de bus terug naar het centum en dronken daar een kopje koffie. Vervolgens reden we door naar de Daintree Ferry. Hier stonden we mooi vooraan om op de veerboot te gaan, maar helaas stond er voor ons een auto met gasflessen, die geheel alleen op de ferry naar de overkant ging. Na 25 minuten gewacht te hebben konden we dan eindelijk naar de overkant. De smalle weg na de ferry was weer prachtig met veel bochten. Het leek soms net of je door een tunnel van groen reed. Om 17:30 kwamen we aan bij ons huisje bij Thornton Beach. Hier fristen we ons even op en gingen toen op zoek naar een restaurantje in de buurt. Omdat we steeds meer in dunbevolkt gebied komen, zijn de voorzieningen ook wat minder. We vonden echter een leuk restaurantje in Cape Trib. Om 19:30 waren we weer terug bij ons huisje, waar we geen telefoon netwerk meer hebben, maar tot onze verrassing, wel weer internet, zij het beperkt. Daarom probeerden we in ieder geval nog een weblog te posten.