Central Park NY

Het Central Park is de ‘groene long’ van New York. Het wordt omgeven door wolkenkrabbers en wegen, maar is zelf een oase van rust in deze drukke stad. Die oase is best betrekkelijk, want ook in het park is het druk met fietsers, wandelaars, hardlopers, koetsjes, riksja’s en ander verkeer. Maar hoe verder je van Columbus Circle weggaat, des te rustiger wordt het. We hadden vanmorgen fietsen gehuurd om door het Central Park te rijden. Het park zelf is ongeveer 4 km lang en bevat 95 km aan wandelwegen. Door het park is een fietspad aangelegd (one way). Alhoewel het een heel natuurlijke indruk geeft, is het park geheel door mensenhanden aangelegd. Er zijn grote grasvelden, heel veel sportvelden (tennis, honkbal, rugby) en een aantal vijvers. Het park is ook een grote toeristische trekpleister, temeer omdat het vaak een rol speelt in talloze film- en televisieseries. In het begin haalden we de koetsjes in, die mensen door een gedeelte van het park reden. Daarna kregen we alleen gezelschap van andere fietsers. Aan de oostkant van het park was het betrekkelijk rustig, maar aan de westkant zagen we groepen scholieren die aan het sporten waren, mensen die aan het zonnen of aan het picknicken waren en hardlopers die in de hitte van 30 graden toch nog hun rondje gingen doen.

Om 12:00 uur gingen wij ook gezellig picknicken op een bankje in de schaduw. Een aantal eekhoorntjes kwamen ons gezelschap houden. The Great Lawn is het geologische middelpunt van het park. We stopten hier om te genieten van alle activiteiten om ons heen. Ook stopten we bij verschillende vijvers waar we van het uitzicht genoten of naar de bootjes keken op het water. De grootste vijver is de Jacqueline Kennedy Onassis Reservoir, volgens de folders bevat het ‘a billion gallons of water’. Aan de overkant zagen we de skyline van Manhattan steeds weer veranderen met ander skyscrapers. Bij ‘the Lake’ (hoe komen ze erop) zagen we naast de beroemde brug (Bow Bridge) ook een kolonie waterschildpadden. Aan de rand van dit meer waren verschillende groepjes muzikanten die hun muziek ten gehore brachten; erg leuk en gezellig allemaal. Ter hoogte van 70th Street zagen we ‘Strawberry Fields’ het monument ten nagedachtenis aan John Lennon. Er ligt een soort mozaïek met zwarte en witte stenen met daarin het woord ‘Imagine’ Terwijl wij foto’s maakten, stond er een gitarist die niet geheel toevallig het lied ‘Imagine’ ten gehore bracht. We reden door naar het drukkere beginpunt en daar begon het heel langzaam te spetteren. Omdat de lucht geheel betrok, besloten we de fietsen in te leveren en weer terug te gaan naar ons hotel. Onderweg begon het steeds harder te regenen. Hoera voor de metro, die ons droog overbracht naar ons hotel. Daar aangekomen begon het zelfs even te onweren. We bleven daarom in onze kamer en schreven een verslag, bekeken de foto’s en gingen daarna een hapje eten. Hopelijk is het morgen weer beter weer.