Table Mountain

Maandag 1 januari 2007
De Tafelberg is niet alleen de optische blikvanger van Kaapstad, maar ook een toeristentrekpleister van formaat. Vandaag stond de beklimming en de afdaling van deze, iets meer dan 1000 meter hoge berg, op het programma. Vanwege onze nachtelijke inspanningen voor het begin van het nieuwe jaar, gingen we pas om 11:00 uur van huis, nadat we onze voorbereidingen hadden getroffen; voldoende eten en drinken, bescherming tegen de zon d.m.v. kleding en zonnebrandolie en goed schoeisel. De Tafelberg is ook met een kabelbaan te bereiken en dat is de manier die de meeste toeristen verkiezen. Maar wij, doorgewinterde bergbeklimmers als we zijn, draaien onze hand natuurlijk niet om voor z’n bergje (dachten we……). Dat viel dus behoorlijk tegen. Wij namen de ‘Platteklip Gorge’ een steil pad dat tussen twee gedeeltes van de berg naar boven liep. Het pad dat naar de top leidt, bestaat uit een soort stenen trap die gemaakt is van grote stenen. Om deze trap te kunnen bestijgen, moet je dus steeds grote stappen nemen. Op zich is dat natuurlijk geen probleem, zij het dat je dit gewoon twee uur moet kunnen volhouden, voordat je op de top bent. We klommen langzaam maar zeker naar boven en genoten van de uitzichten over de stad en de Atlantische Oceaan. De zon stond hoog aan de hemel en er waren nagenoeg geen wolken. Deze wolken zijn meestal een probleem om de Tafelberg te kunnen beklimmen. De inwoners van Kaapstad spreken zelfs van een ‘tafelkleed’ op de berg, wanneer de wolken om de top van de berg hangen. Wanneer je op de top bent en de wolken komen opzetten, dan sta je ook meteen in de mist en wordt oriënteren moeilijk. Gelukkig zijn de paden goed aangegeven en lopen er zo nu en dan ook agenten rond. Wanneer het echter plotseling hard gaat waaien, sluit de kabelbaan en kunnen de bezoekers alleen nog maar lopend de berg afdalen. Wij waren niet de enigen die de berg beklommen en overal om ons heen hoorden we: ‘happy New Year’. Eén van de medebeklimmers reageerde daarop heel ad rem: ‘what a way to spend it’.
Boven aangekomen wandelden we eerst richting Maclear’s Beacon wat een geweldig mooi uitzicht gaf op de achterkant van de berg en de kleine stuwmeren. Je moet je voorstellen dat de gehele berg ingebouwd is door de stad en de voorsteden van Kaapstad. Dus naar welke kant je ook kijkt, je ziet eerst bebouwing en dan de verder afgelegen bossen en velden. We namen rustig de tijd om alles eens te bekijken en wat te eten en liepen daarna naar het bergstation van de kabelbaan. Daar was het natuurlijk een drukte van belang. Er stond een lange rij voor het restaurant en de toiletten. De omgeving was echter gezellig ingericht met uitzichtpunten, bankjes en bloemperken. Vanaf dit punt kon je beide kanten van de berg bekijken en we schoten een paar leuke plaatjes van de uitzichten. We kochten een paar blikjes cola en begonnen langzaam weer aan de afdaling. Het viel niet mee om de hele weg weer af te dalen naar de parkeerplaats, dankzij de grote treden van de trap. Maar uiteindelijk na zeven uren klimmen en klauteren bereikten we de auto.
We namen snel een douche en gingen uit eten bij Spur, een familierestaurant dat werkt met hetzelfde formuleconcept als McDonalds. Volgens sommige mensen ben je niet in Zuid-Afrika geweest als je niet bij Spur gegeten hebt. Het eten en de inrichting is in alle vestigingen hetzelfde, en de menu’s zijn erg gericht op vleeseters. Omdat we laat waren was het niet al te druk in het restaurant en werden we vlot geholpen. Na het eten gingen we moe en voldaan naar huis met enige zorgen voor spierpijn.