Rawlins - Denver

Ook vandaag was het weer reizen geblazen. Bij het ontbijt zagen we dat veel gasten in ons hotel werklui waren die met een koelbox naar de ijsblokjesmachine gingen om ijs te halen. Ook zagen we op de TV dat het orkaanseizoen alweer begonnen is in Florida en dat er overstromingen waren geweest in Boston en dat de ergste hitte in Washington wat getemperd was. Dat laatste komt ons goed uit, want dat is onze laatste stop deze vakantie. Wij reden om 9:00 uur weg van ons hotel in de richting van Denver. We namen eerst de Interstate 80 naar Laramie en Cheyenne. De tom-tom gaf aan dat we 220 km gewoon rechtdoor konden rijden. In het begin was de omgeving hetzelfde als gisteren. Ook het verkeer was nog steeds rustig, al reden er wel veel vrachtwagens op de weg. Achterop deze wagen zagen we heel vaak dat er mensen gezocht werden als vrachtwagen-chauffeur, maar ook andere banen in de logistiek. Je snapt niet dat er nog mensen zonder baan zijn hier, want overal zie je advertenties en borden waarin banen worden aangeboden. Ook opvallend: toen we even een sanitaire stop gingen maken, liep er een man met een pistool in een holster aan z’n riem en aan de andere kant een groot mes. Daar zijn wij Europeanen helemaal niet aan gewend. Bij Cheyenne hadden we het rondje in Wyoming volbracht. Bijna 2 weken geleden waren we hier bij de Cheyenne Frontier Days. We namen de Interstate 25 naar het zuiden, langs Fort Collins. Onderweg waren talrijke ‘road works’ zodat we steeds af moesten remmen en langzamer langs de werkzaamheden moesten rijden. Op een gegeven moment begonnen de auto’s en vrachtwagen voor ons te remmen en te slingeren; er bleek een aantal kartonnen dozen op de weg te liggen. Ook wij konden er gelukkig omheen slalommen, want je weet niet wat er in die dozen zit.........

Vlak voor Denver was een grotere file, die meer tijd vergde. Aan de andere kant van de weg was een ongeluk gebeurd en daar stond nog een langere file. Om 11:30 uur reden we de staat Colorado weer binnen en om 12:00 uur stopten we bij een tankstation om even te lunchen en koffie te halen. Naast allerlei koffie-variëteiten hebben ze hier ook allerlei smaken die je aan de koffie kunt toevoegen in de vorm van melk met vanille, hazelnoot of chocolade. Ook is ‘white chocolate cappuccino’ erg populair. Het laatste gedeelte van de reis was heel erg druk. Gedurende de afgelopen twee weken hadden we deze drukte niet meer gezien. Het was nog niet eens spitsuur, maar de wegen rondom en in Denver waren erg vol. We namen de route naar het vliegveld en om 14:00 uur stonden we weer voor het ons bekende hotel. We konden gelukkig inchecken en brachten alles uit de auto naar onze kamer. Daarna bracht ik de auto terug naar de verhuurmaatschappij. Deze keer in omgekeerde volgorde als bij het ophalen van de auto. Vanaf de locatie van de huurauto’s gaan er bussen naar het vliegveld. Vanaf het vliegveld gaat er weer een shuttlebusje naar het hotel; erg praktisch allemaal. Alleen was er een klein probleempje; de chauffeur van de autoverhuurder bracht mij naar de verkeerde kant van het vliegveld. Zowel de oostkant als de westkant hebben namelijk een super-efficiënt ingericht gedeelte voor taxi’s, lijnbussen, bussen van verhuurbedrijven, ubers, etc. Deze lijken echter sprekend op elkaar. Toen ik na een 20 minuten wachten aan een andere chauffeur vroeg waar de shuttlebus naar ons hotel stond, verwees hij mij naar de andere kant van het vliegveld. Gelukkig was dit niet ver lopen en werd ik daar opgepikt en naar het hotel gebracht. Om 16:00 uur was ik weer terug in het hotel en gingen we nog even wat lezen en voorbereiden voor Washington. Om 17:30 uur gingen we aan de overkant van de weg iets eten. Morgen hebben we een rustdag hier in Denver en zaterdag vliegen we dan naar Washington.