Naar Washington DC

Om 6:15 uur liep onze wekker af. Na het ontbijt en het inpakken van de laatste spullen, werden we met de shuttle naar het vliegveld gebracht. Het inchecken verliep een beetje rommelig. We vlogen deze keer met United Airlines en voordat we onze koffers wilden afgeven, moesten we zelf een label printen bij een machine en aan de koffers bevestigen. Daarna de koffers afgeven en door naar de security check. Ook hier was het erg druk, zodat we doorverwezen werden naar de check aan de noordkant. Daar was het echter niet minder druk.......;-) Aan deze dingen konden we opnieuw merken dat Denver een belangrijk vliegveld is. Het hele proces van het afgeven van de koffers en de security nam een uur in beslag. Daarna gingen we met een soort metro naar gate B. Om 9:40 uur zou ons vliegtuig moeten opstijgen, maar het duurde tot 9:55 voordat we uiteindelijk de lucht in gingen. Er stonden op een gegeven moment wel 7 vliegtuigen in de wachtrij om op te stijgen. Het vliegveld van Denver heeft een prachtige hal, waarboven een dak is gemaakt dat lijkt op een witte woestijntent met een heleboel punten; erg leuk. De afstand Denver-Washington is ongeveer 2700 km en kan in 24 uur met de auto worden afgelegd. Met het vliegtuig duurt het ongeveer 3 uur (werkelijke vliegtijd).

De vlucht duurde iets langer dan gepland en we hadden op het eind heel veel turbulentie, maar om 15:00 uur landen we veilig in Washington (inclusief 2 uur tijdverschil). Daar moesten we eerst een heel eind wandelen over de aankomstpier en werden we met futuristische trolley’s op hoge wielen naar de bagagehal gebracht. Het leken wel voertuigen uit Star Wars. Daarna moesten we nog een eindje lopen en kwamen uiteindelijk in de bagagehal waar de koffers al op ons lagen te wachten. Bij ‘door 4’ konden we een metrobus naar de stad nemen. Helaas was de bus net vertrokken en omdat het weekend was ging er maar 1 bus per uur. Om 16:35 uur kwam de volgende bus en de chauffeur sprong direct uit de bus en zei dat iedereen in kon stappen. Hijzelf liep weg om na 10 minuten weer terug te keren en weg te rijden. Niemand had nog betaald, maar dat gebeurde gewoon onder het rijden. Je moest hier gepast betalen en met plastic betalen ging niet. Dus probeerde een aantal mensen eerst geld te wisselen bij andere passagriers. Het was vermakelijk om te zien hoe iedereen naar voren wankelde om te betalen en vervolgens een paar biljetten in een machine moest voeren in de rijdende bus. De chauffeur bemoeide zich ook nog eens sterk met de betalingen bij de machine. In andere bussen hebben we meegemaakt dat het zelfs verboden was om met de chauffeur te spreken tijdens het rijden.....;-) Je maakt van alles mee. Resultaat van deze actie was wel dat een aantal mensen niet betaalden.

Na een uur kwamen we aan bij metrostation L’Enfant Plaza. We stapten uit en moesten even zoeken naar de ingang van het metrostation. Het kopen van een speciale metrokaart was wat moeilijker, maar gelukkig was er een vriendelijke beambte die ons hielp. Wij zeulden onze koffers door de poortjes en over de roltrappen en namen de metro naar Mount Vernon Square. Daar stapten we uit en moesten we nog 10 minuten lopen naar ons hotel. Volgens de manager is het een paar blokken van het Witte Huis; zeg maar bij Trump in de achtertuin. We checkten in en pakten onze koffers uit. Het was inmiddels 18:45 uur en wel weer genoeg voor vandaag.