Op de Evenaar

Hartelijke groeten vanuit Uganda. We hebben vrijdag een rustige vlucht gehad en zijn opgehaald door Joella, die met een Toyota Landcruiser (met chauffeur) van de universiteit naar Entebbe was gekomen. Al onze bagage kon gelukkig mee, al was het wel proppen omdat er ook nog een docent mee moest. De rit naar Nkozi voerde dwars door Kampala en was druk, lang en hobbelig, maar we kwamen om 23:00 uur eindelijk aan op de campus.
Uganda lijkt in een heleboel opzichten op Kenia, maar het is veel groener en natter. Gisteren hadden we een prachtige dag met volop zon en hebben we de campus en de omgeving van de campus verkend. Natuurlijk moesten we de Ugandeese specialiteiten ook proberen. Zo serveren ze in de buurt van de campus een zogenaamde Rollegg. Het klinkt als Rolex, maar het is eetbaar en bestaat uit een pannenkoek (chapati) met een gebakken ei met ui en tomaat. Het gebakken ei wordt in de pannenkoek gerold en daarna als een Turkse pizza in een plastic zakje gedaan. Heerlijk voedzaam en zeer goedkoop.

De universiteit ligt vlak bij de hoofdweg van Kampala naar Masaka. Om bij de hoofdweg te komen, kun je een uur gaan lopen of een zogenaamde boda-boda nemen. Dit is een motortaxi waar je alleen of met z’n tweeën achterop kunt gaan zitten, waarna de chauffeur je dan naar de gewenste plek brengt. Voor 2500 Ugandeese shilling werden de meiden naar beneden gebracht en Jellie en ik gingen apart op een boda boda voor 1500 shilling pp. We gingen naar het punt waar de denkbeeldige Evenaar (Equator) bij de hoofdweg is aangegeven. Er zijn daar 2 markeringspunten geplaatst waar je foto’s kunt maken en er is een streep op de weg getrokken om de Evenaar aan te duiden. Hier is het maar een kleine stap om van het noordelijk halfrond naar het zuidelijk halfrond te gaan; we hebben er wel eens langer over gedaan………….;-)

Omdat dit een belangrijke toeristische trekpleister is ontbraken ook hier de verkoopstalletjes met souvenirs niet. De meeste winkeltjes waren gevuld met houtsnijwerk, kettingen en alle andere spullen die we ook kennen uit Kenia. We bezochten een paar winkeltjes, kochten een paar kettingen en een prachtige jeep gemaakt van platgeslagen frisdrankblikjes. Omdat de hoofdweg opnieuw werd geasfalteerd was het een stofbende van jewelste. Telkens als er een auto of vrachtauto voorbijkwam werden we bedolven onder een laag stof en gruis. Het knarste tussen onze tanden en we kregen allemaal een geweldig leuke haardracht………..;-)
We gingen eerst langs de stoffige weg weer lopend terug, maar dat hadden we gauw bekeken. Zodra er een boda-boda langskwam namen we de luxe reis terug naar de campus.

Daarna gingen we eerst wat drinken om vervolgens een klim te maken naar het hoogste punt in de buurt met uitzicht op het Victoriameer. Volgens Joella was het maar 20 minuten lopen, wat een uur bleek te zijn……;-) Onderweg kregen we gezelschap van zo’n 10 kinderen uit een dorpje uit de buurt. Ze liepen met ons mee naar boven en keken wat die rare blanke mensen daar nu gingen doen. Na een Photo Shoot gingen we weer terug en verdeelden onze bananen en drinkwater onder de kinderen. We namen een douche en gingen wat uitrusten. ’s Avonds gingen we eten in The Gardens, een gelegenheid net buiten de campus. Daarna gingen we doodmoe naar bed.