Rondje Chinese Roulette

Plotseling ben je dan 7 uren tijd kwijt en is het opeens 8:00 uur 's morgens. We hadden een stopover in Changsha een kleine luchthaven waar getankt moest worden en waar wij 'even' een rondje mochten maken in de aankomst/vertrekhal. Dit was werkelijk een geweldige Chinese exercitie. Allereerst moesten we in de rij gaan staan om uit te checken. Boardingpass laten zien, geregistreerd worden en doorlopen naar het volgende loket. Hier stond een rij voor de security check met 1 rontgenapparaat voor de controle van onze handbagage en 10 geüniformeerde douane ambtenaren om het apparaat te bedienen, de beelden te bekijken, vragen te stellen en een ' onderzoek aan het lichaam' te doen met een handscanner. Het duurde erg lang voordat alle passagiers waren gecheckt en door konden gaan naar de volgende halte. Hier moesten we een immigratieformulier invullen en voor het volgende loket in de rij gaan staan. Daar werd ons paspoort afgestempeld en voorzien van een tijdelijk visum, onze gezichten aandachtig bestudeerd en kregen we toestemming om door te gaan naar de vertrekhal. Hier konden we even een sanitaire stop maken, voordat we weer in de rij moesten staan om een boardingpass begeleidingskaart te ontvangen en in te checken voor de vlucht, wat dus eigenlijk gewoon een voortzetting van onze vlucht was. Het hele gebeuren duurde een kleine 2 uur!! Nou ja, je hebt wel iets te vertellen, als je weer thuis bent...-;)

Rond 10:00 uur vertrokken we weer richting Guangzhou waar we om 11:00 uur aankwamen. Een veel groter vliegveld met heel veel Chinese tekens....... Gelukkig waren er ook aanduidingen in het Engels en liepen we opnieuw naar een gate voor de volgende vlucht naar Manilla. Het was maar 11 graden buiten en de zon scheen. We pakten onze boeken maar weer en doodden de tijd met lezen en genieten van alle bedrijvigheid rondom ons. Met weer een uur vertraging vertrokken we om 15:00 uur naar Manilla. We schieten langzaam maar zeker op. De maaltijd aan boord bestond uit Chinese dim sum. dit klonk erg aantrekkelijk, maar bestond uit een klef broodje, een aantal stukken ondefinieerbaar zuur smakende blokken en 6 halfgare sperziebonen. Gelukkig waren de andere maaltijden wel goed geweest, dus konden we de helft gemakkelijk weerstaan.......;-)
Om 17:30 kwamen we aan in Manilla en gingen we op zoek naar onze bagage, die gelukkig al snel op de band lag. Buiten gingen we op zoek naar de luchthavenshuttle van ons hotel. We hadden afgesproken dat de chauffeur met een bordje bij de gate zou staan, maar je voelt hem al aankomen, geen chauffeur en ook geen bordje te zien. We probeerden eerst alle pinautomaten bij de hal uit en konden uiteindelijk toch een aantal peso's pinnen. Daarna gingen we buiten kijken of daar misschien iemand op ons stond te wachten; helaas. Om een lang verhaal van bellen en wachten kort te maken; we hebben maar een taxi genomen, want de shuttle kwam niet opdagen en de chauffeur was niet te bereiken. We kwamen aan in ons hotel en doken daar snel onder de douche om daarna snel te gaan slapen.