Naar Cody

Stipt om 9:00 uur reden we weg uit Keystone. We hadden vandaag een lange rit voor de boeg: meer dan 600 km door heuvelachtig en bergachtig gebied naar het westen in de richting van het Yellowstone NP. We reden eerst richting Rapid City en namen daar de Interstate 90 in westelijke richting. De mooiste landschappen wisselden elkaar weer af; eerst bossen, daarna panoramische vergezichten. De Interstate komt door geen enkel plaatsje, dus we konden op de cruisecontrol met een gangetje van 65 mijl/uur doorgaan tot onze eerste stop. Om 10:30 uur gingen we de grens over tussen South Dakota en Wyoming en kwamen de kuddes koeien en paarden weer tevoorschijn. Vlak voor Buffalo was een mooie ‘rest area’ en daar gingen we picknicken in de schaduw. Het weer was de afgelopen dagen aangenaam, zo’n 25 graden, maar vandaag was het al snel 33 graden. Na deze stop tankten we in Buffalo en namen een ‘coffee to go’ mee voor de rest van de reis. Dat tanken gaat hier ook anders dan in NL. Je gaat eerst naar binnen om te vertellen voor welk bedrag je denkt te tanken. Dan betaal je dat bedrag en ga je tanken bij de pomp. De pomp slaat af als je het bedrag hebt bereikt. Als je het niet goed hebt ingeschat, kun je het teveel betaalde geld daarna weer ophalen. Het is dus gemakkelijker om met je creditcard meteen aan de pomp te betalen, maar meestal kost dit zo’n 30 cent per gallon (3,8 ltr.) extra. Het is maar dat je het weet, als zuinige Nederlander.....;-). Op dit moment kost de benzine hier zo’n 71 dollarcent per liter.

Na Buffalo namen we highway 16, volgens de borden een mooie weg met prachtig uitzicht en dat was niet teveel gezegd. Onbeschrijfelijke vergezichten wisselden elkaar af; zelfs op de foto’s kon dat niet weergegeven worden. Zeker het gedeelte tussen de Powder River Pass en Tensleep was werkelijk prachtig. De weg ging op en neer met haarspeldbochten door nauwe dalen. De bergen waren hier geel- en roodkleurig, soms meerkleurig en erg grillig. We stopten een paar keer om foto’s te maken en te genieten van de omgeving. Langzamerhand werd het klimaat droger, zeker na Tensleep. De vegetatie veranderde van groene graslanden met koeien naar kalere heuvels met lage begroeiing. Deze struiken heten in Californië ‘sagebrush’ maar hoe ze hier genoemd worden, geen idee. Bij South Flat namen we de 431 richting Meeteetse en toen schoot het lekker op. De wegen zijn hier prima onderhouden, zo nu en dan waren er wegwerkzaamheden, maar je voelt je soms alleen op de wereld, omdat er bijna geen verkeer op de weg is. Onderweg staken verschillende herten de weg over, of zagen we ze naast de weg. Oppassen geblazen dus, want we zagen er ook enkele dood langs de weg liggen. Vlak voor Cody draaiden we de toegangsweg naar de ranch op, waar ons volgende onderkomen was. Het was inmiddels 18:00 uur geworden. We installeerden onze spullen en gingen daarna op zoek naar iets te eten in Cody. Gelukkig hebben we morgen een rustige dag om Cody te verkennen.