Bobbejaanland

Het is vandaag hemelvaartsdag 1 mei. We begonnen deze dag met een kort bezoek aan het Internetcafe in de buurt. Daarna pakten we alles in voor een wandeling bij de Steenbrasdam bij Gordon’s Bay een plaatsje ongeveer 50 km oostelijk van Kaapstad aan de False Bay. Het duurde even voordat we op de plaats van bestemming aankwamen. Ten eerste kwam dit doordat iedereen in Zuid-Afrika een lang weekend vrij heeft en iedereen eropuit trekt. We kwamen als snel vast te staan op de snelweg. Ten tweede weten veel Afrikanen het verschil tussen links en rechts niet. Degene die ons de weg had uitgelegd maakte ook een dergelijke vergissing en liet ons daardoor een aantal km te ver rijden. Eindelijk hadden we dan het startpunt van de wandeling bereikt en we begonnen aan de steile klim en afdaling over een pad dat bezaaid was met rotsen en stenen en we meteen wisten hoe dit gebied aan zijn naam komt. Het gebied is werkelijk bijzonder mooi. De rivier is een eind verder stroomopwaarts afgedamd ten behoeve van elektriciteitsopwekking en nu verworden tot een klein miezerig stroompje. Maar de natuur en de omgeving is echt prachtig.

We wandelden ongeveer een uur door dit gebied toen we plotseling achter ons enkele Zuid-Afrikanen zagen die het aan de stok kregen met een stel bavianen. Nu dacht ik altijd dat bavianen van nature bang waren voor mensen, maar dit echtpaar was het zeker niet. Ze hadden het voorzien op de rugtas met etenswaren van de Afrikanen. Toen ze de rugtas hadden bemachtigd, gingen ze doorgemoederd de bananen en andere etenswaren nuttigen. Toen deze echter verorberd hadden, kwamen ze onze kant uit. We probeerden ze uit alle macht nog weg te jagen, maar ze trokken zich niets daarvan aan en gooiden Jellie letterlijk op de grond, trokken haar rugzak van haar af en gingen er met de buit vandoor. Het resultaat was een geschaafde onderarm en pijnlijke spieren. Gelukkig zat er niets van grote waarde in de rugtas, alleen een paar flesjes water, lege lunchzakken (wat de bavianen waarschijnlijk geroken hebben) een nieuw vest en Jellie haar mobiel. Na deze teleurstellende ervaring (voor beide partijen overigens) kwamen de bavianen terug voor de volgende rugzak. We waren nu echter met de Afrikanen gegroepeerd, voorbereid en gewapend met stenen en daar schrokken onze bobbejanen voor terug. Voor ons zowel als de Afrikanen was de lol er inmiddels wel af en we besloten gezamenlijk terug te gaan. Gewapend met stenen en alert voor een volgende aanval trokken wij ons terug en liepen samen terug naar het beginpunt. Daar namen we afscheid van onze medestrijders en reden terug naar Gordon’s Bay waar we koffie gingen drinken in een taverne aan de haven. Nadat we een beetje van de schrik waren bekomen, reden we langs de kust terug naar Strandfontein en daarna via Grassy Park, Ottery en Crawford terug naar ons appartement.

Om 18:00 uur hadden we een afspraak met de familie Scholten. Wouter & Riet en Donny & Maltie met de kinderen zijn ook in Cape Town vanwege het huwelijk van Nicky en Kayleigh. We hadden afgesproken bij Panerotti’s in Bayside, een soort familie-pizzeria. Daar hebben we gezellig ‘ministers-meeting’ gehad (volgens Maltie) en genoten van de diverse soorten pizza. Donderdag is altijd eten-zoveel-als-je-lust-dag en daar maken wij als goedgeaarde Nederlanders natuurlijk graag gebruik van. Dat je zover moet reizen om eindelijk eens wat bij te praten…………..:-) Al met al een behoorlijk enerverende dag.

De hartelijke groeten aan iedereen van Wouter, Riet, Donny, Maltie en de kids.
En van ons natuurlijk……

Sien jou later!