Niagara watervallen

De Niagara River stroomt door een nauwe kloof van Lake Erie naar Lake Ontario. Onderweg moet de rivier een hoogteverschil van 50 meter overwinnen. Op de grens van de VS en Canada zijn hierdoor de Niagara watervallen ontstaan. Eigenlijk zijn het 3 watervallen; de American Falls, de Horseshoe Falls en de Bridal Veil Falls (BVF) Met donderend geraas stort er alleen al bij de Horseshoe Falls 2 miljoen liter per seconde over de rand. Dit zijn hoeveelheden die niet meer zijn te bevatten. Om 9:00 uur stonden we op de ‘trolley’ te wachten. De bus reed ons door de hoofdstraat met zijn talloze motels en eetgelegenheden naar ‘the Falls’. In het stadje zelf zijn straten met mooie houten huizen met veranda’s en grasvelden, maar ook straten die een opknapbeurt nodig hebben. Ook is er een immens industriegebied omdat er veel energie wordt opgewekt door de Niagara River.

We besloten om eerst naar de Canadese kant te gaan, omdat die kant het mooiste zicht heeft op de watervallen. De bus dropte ons dicht bij de Rainbow Bridge, de brug die Amerika en Canada hier verbindt. We liepen de brug over waar we al een spectaculair uitzicht hadden over de watervallen en beide oevers en lieten ons paspoort voor 1 dag afstempelen bij de Canadese Douane. Via de wandelboulevard langs de Niagara Parkway wandelden we tot het eind bij de Horseshoe Falls. Onderweg konden we bijna niet ophouden om foto’s te maken van het uitzicht op de watervallen. Telkens veranderde ons zicht en perspectief, omdat de afstand en de hoogte tot de watervallen steeds veranderde. De Horseshoe Falls zijn de grootste watervallen in de vorm van een hoefijzer. De rand is maar liefst 670 meter lang en er hangt permanent een soort mist van waterdruppels boven deze waterval. Het geraas en de mist maken het tot een geweldig schouwspel. De boulevard is aangelegd in een mooi park met prachtige bloemperken en grasvelden die goed worden onderhouden.

We gingen terug naar het begin en besloten om een boottocht naar de watervallen te maken met de Hornblower. We kregen allemaal een plastic poncho en dat was niet voor niets! De boot werd volgepropt met mensen en daarna voeren we eerst langs de American Falls en de BVF en daarna tot vlakbij de Horseshoe Falls. Vanaf het water is het zicht op de watervallen nog spectaculairder. Je komt echt onder de indruk van dit natuurfenomeen. Bij de Horseshoe Falls kregen we een geweldig zicht en een gratis douche. Om ons heen begon de jeugd enthousiast te gillen en de stuurman deed er nog een schepje bovenop door de boot te laten draaien waardoor er nog meer water binnen kwam. Het lukte Jellie weer vooraan te staan, dus die kreeg ook de volle laag. Gelukkig waren de poncho's waterdicht, dus werden alleen ons hoofd en onze schoenen nat. Terug aan wal lieten we ons opdrogen door de zon, want het was vandaag weer bloedheet. We dronken een heerlijke cappuccino en liepen daarna nog een keer de boulevard af en genoten opnieuw van het uitzicht. Je zou er niet genoeg van krijgen.

Om 15:00 uur liepen we terug naar de Amerikaanse kant en bekeken nu de watervallen van deze kant. Ook hier is een prachtig park aangelegd en is men druk bezig om de concurrentie met Canada het hoofd te bieden. De canadezen hebben enkele jaren geleden veel geïnvesteerd in het gebied rondom de watervallen. Zo zijn er rondom Clifton Hill allerlei attracties gekomen zoals een reuzenrad, wassenbeeldenmuseum, griezelkabinetten, ijssalons en grote souvenirwinkels. Het heeft wel een hoog kermisgehalte. De Amerikanen konden natuurlijk niet achterblijven en zijn nu bezig aan een inhaalslag. We liepen over een paar bruggen naar het Goat Island, het eerst naar de American Falls, die we bijna aan konden raken. Deze waterval is 300 meter breed en onderaan liggen enorme rotsblokken die het water doen opstuiven. Ook hier schoten we een aantal plaatjes en liepen door naar de BVF. Dit is eigenlijk maar een klein watervalletje vergeleken met z’n grote broers. Onderaan deze waterval bevindt zich ‘the cave of the winds’ waar je (alweer in een poncho) de waterval letterlijk aan kunt raken en met je voeten in het water kunt staan. Dit lieten we maar even aan ons voorbijgaan. Door het mooie park liepen we tenslotte naar de Horseshoe Falls, die ook heel dichtbij en spectaculair was. Beneden ons zagen we de boten telkens in de mist verdwijnen. We liepen langzaamaan weer terug naar het centrum en pakten om 18:00 uur de bus terug richting ons motel. Onderweg gingen we nog wat eten en kwamen moe, maar zeer voldaan aan bij ons motel. De weersverwachting geeft aan dat het morgen gaat regenen, dus maar even afwachten wat we dan gaan doen.