Whale Watching

Ook vandaag waren we weer vroeg uit de veren. Om 7:15 uur stonden we te wachten op ons vervoer naar The Boat Club House om een walvis-avontuur te ondergaan. Hervey Bay noemt zichzelf de walvis-spot-hoofdstad van de wereld en dus hebben ze wel iets waar te maken. Bij het clubhuis aangekomen kregen we nog even tijd om te relaxen en onze email te checken en om 8:15 uur werden we opgehaald door de kapitein van de MV Amaroo. We klommen aan boord en zochten een mooi plaatsje op het upperdeck samen met nog 15 mede-avonturisten. Terwijl we de haven uitvoeren, kregen we eerst een veiligheidsinstructie, zoals in een vliegtuig en daarna kozen we het ruime sop. Door de ligging van Fraser Eiland is bij Hervey Bay een hele grote, relatief ondiepe baai onstaan, waar walvissen (vnl. grijze bultruggen) zich goed thuis voelen en waar ze veilig zijn voor hun vijanden. De walvissen trekken eerst vanuit het zuidpoolgebied naar de tropische wateren ten noorden van Australie om daar jongen te baren. Samen met hun jongen trekken ze vanaf juli weer terug langs de Australische oostkust richting de Zuidpool. Via de boordradio had de kapitein de locatie doorgekregen van een walvis, dus gingen we die eerst opzoeken. Het duurde ongeveer een uur voordat we bij die locatie aankwamen. Onderweg zagen we enkele dolfijnen voorbijgaan. Na enig zoeken zagen we een walvis die met zijn staart boven water, verticaal in het water lag. Volgens de gids was dat een teken dat het vrouwtje op het punt stond te baren. We maakten een paar foto's en gingen daarna verder op zoek. Na een klein half uurtje zagen we een moeder met jong zwemmen. Ze kwamen zo nu en dan boven water, spoten hun fontein hoog boven het wateroppervlak en doken daarna weer onder. Ook zwaaide de moeder een paar keer met haar staart boven het water, wat een leuk gezicht was. Na dit enige keren te hebben gadegeslagen, gingen we verder naar weer een volgende spot. Ondertussen kregen we koffie/thee met cakes, koekjes en fruit aangeboden. We zaten heerlijk op het dek, gedeeltelijk in de zon en in de wind en keken voortdurend uit naar walvissen. Opeens zagen we een walvis uit het water springen en weer onderduiken. Ook volgden we een ander stel walvissen een tijdje. De kapitein vond dat wij al heel wat gezien hadden en ging langzaamerhand terug naar de haven. Onderweg zagen we een andere boot liggen bij 2 walvissen die voortdurend boven water kwamen. We naderden hen en kregen toestemming om heel dicht bij te komen. De walvissen kwamen geinteresseerd op onze boot af en werden, op instructie van de kapitein, door ons met applaus en gejuich begroet. Dit scheen op het gemoed van de walvissen te werken, want ze doken onder de boot, kwamen aan de andere kant ruggeling weer boven en klapten met hun staart op het water. Dit duurde ongeveer een kwartier terwijl wij foto's en filmpjes bleven maken. Maar na een tijdje vonden de walvissen het welletjes en zwommen ze weg, terwijl wij uit allemacht klapten en joelden. Daarop kwamen ze nog eenmaal terug om afscheid te nemen, hun kop boven het water uitstekend en lieten ons daarna alleen. Na deze vertoning was iedereen opgetogen over deze geweldige dieren en stoomden wij terug naar de haven. Onderweg genoten we van het uitzicht op de witte stranden en bossen van Fraser Eiland en Hervey Bay en om 13:00 uur voeren we de haven weer binnen. We werden netjes met de bus naar ons resort gebracht en gingen daar wat uitrusten, zwemmen en onze verhalen uploaden naar de weblog. Vanwege de slechte internetverbinding op het resort duurde dat wat langer dan gewoonlijk. Ook zetten we wat foto's op Facebook, omdat het toevoegen van foto's op de weblog ook niet erg snel gaat. Om 16:15 uur vertrok Bert naar het autoverhuurbedrijf om onze huurauto op te halen. Dit ging echter niet meteen soepel, maar na een telefoontje naar NL werd ook dit probleem opgelost. Met de auto deden we nog wat boodschappen voor het eten en pakten na het eten de koffers. Morgenvroeg vertrekken we naar de Whitsunday eilanden, zo'n 10 uur rijden met de auto noordwaarts.